Kabus Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Cehennem sorgularından geliyorum
Ateşle yudum tenimi
Dilimin üstünde kızgın lavlar
Gözlerimde sönmemiş iki kor parçası
Kalbimi iğneyle dikti söküklerim
Öyle zordu ki nefes almak
Suyun içinde ateşe yürüyorduk
Uzaktan baktık iğde ağaçlı yola
Bastığımız her bıçakta daha çok kanıyordu ayağımız
Daha çok işliyordu acı içimize
Ben sana bakıyordum
Sen gülüyordun
Ben biriktirmişim seni
Büyütmüş beslemiş bu boya getirmişim
Ceremesini ödüyordum
Da
Senin ne işin vardı yanım da
Ateşti kordu lavdı da
Hesapta yoktu yüzüme bakıp sırıtman
Ey günahlarım…

Elim gitmiyor / ne güçlüydüm oysa
Dilim dönmüyor / lafazanlığım nerde
Dizlerimde bir takatsizlik
Gözlerimde tek renk kırmızı
Dostlarım yok ailem yok
Sevdiklerim aklımda bile değil
Kocaman bir yalnızlıkmış bunca yaşadığım meğer
Ve sakınmadan günah doldurmuşum
Hayat kumbarama

Kan ter içinde açtım gözlerimi
Öyle çaresizce büzülmüşüm ki
Bir süre cesaret edemedim uyanmaya
Dünümü yüzüme vuran kabusumdan
Neresinden dönülse karmış
Zararın
Affet beni ey hayat
Senin değil
peşindeyim artık
yarınların