Tanrım, niye geldim? Bu dünyaya ben?
Hep acı çektim, yüzüm gülmedi neden
Sevmeye çalıştım, yüzüme bulaştırdım,
Anladım ne olduğunu..
Kaçmak istedim ta uzaklara, kaçamadım!
O, o kötü duygular, sarıverdi etrafımı
Bağırdım, kurtarın beni diye!
Tutamadım sevdiğimin ellerini bile.
Birden bir ses duydum:
“ Uzak dur kadın milletinden
İşte bu hale gelirsin illetinden “ diyordu.
Korkuyu unutmuş, sevinmiştim.
Birinin benim gibi düşünmesine,Ve benden yana olmasına.
Bu karmaşık duygular içindeyken
Birden kendimi yerde buldum;
Meğer, hepsi … hepsi
O ağladığım bile, kabusmuş kabus.
Derin bir nefes aldım.
Şükürler olsun Tanrım dedim
Boş boş baktım kendime.
Ya gerçek olsaydı gördüklerim;
Vallahi zehir ederdim! .. Ona bu dünyayı
Götürürdüm onu da bu acı sona..
Kayıt Tarihi : 22.11.2009 23:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Sarı](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/22/kabus-127.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!