Kabus Şiiri - Engin Sınmaz

Karargah kurmuş sanki her yanıma düşman.
Karanlık havada pusuda bekler gibiyim
Korkmuşum geceden cesaretim yitik.
Konuşsam sesim çıkmaz gibiyim.

İki ağaç bir çalı arasına sinmiş kalmışım.
Gözlerim yağan yağmurla ıslanıyor.
Önümü göremiyorum ki kendimi savunayım.
Bir ses duyuyorum çok yakında.

Yürüyorum saatlerce sessiz.
Ben sessizliğe yenik, yol bana yenik.
Yürüyorum bir çukurun içindeyim,
Yada açık bir arazinin tam ortasında.

Bir ses duyuyorum, sessizlik bir an bozuluyor.
Kim yada nedir diye düşünürken ben.
Ağacın dalları arasından bir baykuş görünüyor.
Derin bir nefes çekip yoluma devam ediyorum.

Yorgun düşmüşüm, sınıra yakındayım
Oturuyorum bir ağacın yanına, dalları altına
Bir başka sesle yankılanıyor kulaklarım.
Son gördüğüm şey elbiselerimden akan kan.

Ve bir çok silah sesi geliyor kulaklarıma.
Bir an gözlerim kapanıyor. Korkum artıyor.
Uyanıyorum bu kabustan.
Kendi ordumun içindeyim.