Kabus Şiiri - Solmaz Akça

Önce gözlerimi kapatıyorum.
Açtığımda herşey farklı.
Ellerim delinmiş tam orta yerinden,
Parmak uçlarım bir jiletin kahkahasına yenik düşmüş
izi yok artık, kanlı...
Kalem arıyorum, bulamıyorum.
Kafka geliyor aklıma bu sırada,
Parmak uçlarımdaki kanla duvarlara yazıyorum
Seni çok sevmiştim, biliyorsun.
Hayallerim parçalanıyor bir anda başımda,
Kırıntılar dökülüyor yere
Korkunç bir ses ardımdan sesleniyor,
'Sen artık buradasın, unut geçmişte kalanları' diye.
Ardıma dönüyorum, sesin sahibi yok!
Kasıklarıma bir acı saplanıyor o anda
Soyunuyorum...
Kasıklarıma düşen kırıntılarla birlikte
beni kemiriyor iki fare, onlardan kurtulamıyorum.
Güvercinler saçlarıma dolanmış,
Saçlarımı yoluyorlar bilinçsizce.
Sesime sığınmak istiyorum ama
Ağzımı ne zaman açsam bir kara delik çıkıyor meydana
Ve karşısına çıkan ne varsa yutuyor hepsini bir solukta.
Bu sırada karıncılar gözlerime yürüyor,
Artık göremiyorum.
Kimse görmüyor ama yavaş yavaş ölüyorum...
12/01/09