Kabus Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Suyun altında ağlarsan
Gözyaşların belli olmaz!
Ben öyle yapıyorum
Şu son zamanlarda...
Nasıl sevdiğimi düşünüyoru seni,
Nasıl sevgisizliğe terk ettiğini
Düşünüyorum beni
Sular akıyor,ben ağlıyorum
Sana ağladığıma utanıyorum
Hıçkırıklar su sesine karışıyor.
Ardından, önce dua ediyorum,
Sonra rakı içiyorum ruhuma
Yetmiyor,ne din,ne iman,ne şeytan
Hazmedemiyorum!
Yenemiyorum,bitiremiyorum seni...
Ölümüne bir illet gibi,
Yapışmış bir yerime sanki,
Koparsam kanıyor,kalsa öldürüyor
Ve ben yaşayamıyorum...
Bilmek istemiyorum seni
Hatırlamak istemiyorum.
Silinmeli bütün izler ve
Kaybolmalısın ben de
Ne sevgi,ne nefret,ne öfke,ne sen!
Hiç yokmuş,hiç olmamış gibi
Sadece uykuda bir kabus misali...