Kabulü Yok Can Havlinde Tövbelerin

KABULÜ YOK CAN HAVLİNDE TÖVBELERİN

Sıktığım yumrukların hınçıyım
Savurduğum zamanların pişmanı
Sorumsuz sözlerin utancıyım
Erteleyemediğim nefsin kürek mahkumu

Kanoluksuz bıçaklar saplanır böğrüme böğrüme
Karşımda ağlayan yüzler durur

Gidenin gelmekte olanın körüyüm
Sevemelerin nankörü
İhanetlerim gülüşüme oturur
Huysuzluğum
Sürür saçlarından sevinin
Çiçekleri solar dokunduğum ağacın
Çıkarım gün ışığına bülbüller susar
Şeytanlar kaçar şerrimden

Boyalarım akar, bir annenin ninnisiyle
Bulaşır bebeğinin ellerine lanetim
Foyasıyla boyasıyla ortaya çıkar
Tüm günahlarım melanetim
Boyuyla boynuzuyla gelir de köşeye kurulur

Boş sözlerin bıçkını
Kalabalıkların savaş kaçkınıyım
Yolun düşkünü müşkülüyüm yarin
Mış gibi inamışım
dine kitaba edebe töreye
Üstüme çöker kitabeler menkıbeler
Yamacına koşulmuş da Rabbül Alemin
Göktanrı çeker savaş arabasını İblis’in
Aris’in Eris’in Zeus’un bir sürü deyyusun
Ben ki entel fahişelerin seçkiniyim
Çiçekler serperim üstüne

Sahipsiz künyeler
Harcanmış ömürler,
Gülüşü destan
Ninnisi yastan
Kundağı kan içinde bebeler
Düşünden vurulmuş anneler suçumu yüzüme vurur

Kahrulurum kutsallığında her namuslu kavganın
Suskunluğuna hayanın
Sevdanın ve şu soyka dünyanın
Kesseler, bir damla sakızı gibi akmaz kanım kurur

Acılar dilsiz de arsızlar edepsiz
Kalırım öyle tek başıma umarsız
Tanığıysak satılmış Kabelerin;
Suskunluğumuz varsa,
Sanığıyız yüzünde gülüşü donup kalmış bebelerin.

Keşkesi yok geçen zamanın
Özürü yok zulüme amanın
Hayduta yamanmanın özrü yok
Kaçırılmış bir ternin yolcusuyum
Sallanmamış mendillerde kurur göz yaşlarım
Susar kalırım öyle eli koynuda çaresiz.
Havada kalmış yumruklar vurur can evime
Hükmü yook özgürlüğe tutulmamış sevilerin
Kabulü yok can havlinde tövbelerin

Mahmut Nazik 20 12 2011 Mersin