Kabulleniş Şiiri - Adnan Deniz

Her gün sabahleyin sanki bir seyahate hazırlanır gibi erkenden kalkardı.Çünkü kabulleniş zor bir duyguydu. Adam, bu duyguyu yenmek için en eğlenceli yöntemi bulmuştu. İşe değil, gezmeye gidiyor gibi hareket ediyordu.. Adam için öncelikle gezmeye gider gibi hazırlanmak onun sabahlarının en özenli keyfiydi.
Evden çıktığında yapması gereken şey, yol boyu göreceği güzel manzaraları, dağları, ormanları, barajları görebileceği dürtüsünü ön plana çıkarmaktı. Halbuki bu kurguları yıllardır yeniden, yenileyerek binlerce kez zaten kurmamışmıydı?
Ama yapabileceği tek şey kendini hem psikolojik hemde yol güzergahının getirebileceği bütün olumsuzluklara hazırlamak değil miydi? Zaten o da her gün işte onu yapıyordu.
İşe her geliş,gidişin uzun medafelerinin
Stresinden sonra rol değişiminin zorluğunu, gün boyu çalışılarak geçirilen zamanın geri dönüş aşamasının daha zor şartlarda gerçekleşeceğini zaten biliyordu.
Cevaplaması zor bir soruydu kendisi için, niçin bu zorlukların peşinden koşuyor, var olan en kolay yolları niçin denemiyordu? Belki de bu sorunun tek cevabı vardı kendisi için ama bu soruyu duyunca
Yalnızca uzaklara bakıp susuyordu.
Belli ki yılların kendi içerisinde bir hesaplaşması vardı. Kimbilir zamanla kabuk bağlayan bazı yaralar
Bu zorlukların içinde açan çiçeklerin içerisinde kendiliğinden iyi oluyor, belki de adam, mutluluğu böyle buluyordu.