Kabulleniş Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

İt bağlasan durmaz bir ömür
Biz nerenin insanıyız bayım
Nerede sırıtmayız, ötekileşmeyiz
Yüzüme baktım, kum vardı
Doğanın makyajı sefilliğin alışığı hani
Sahi bayım biz nerenin insanıydık?
Nerede göze batmazdık
Tek düze ömrün ışığı bir ceket bir kalem
Uzun uzun bakardık ya insanlara
Kargaları dinlerdik
İnsanlar için hayallerimizden vazgeçerdik
Bize hangi kuş yanaşır?
Üstümde diyorum üç yüz altmış beş gün kış
Üç yüz altmış beş günlük mont
Yalanlar yaşıyoruz
Kaç aylıkken küpelenmişiz
Aşılarım tamam mı bakmadım karneme
Saçlarımın ucundan
Ayaklarıma kadar
Kırk yılın görmüş geçirmişliği ile baktım
Kendimi tanımadım
Beş kırık kaburga, el dikişli gömlek
Çalınan hayal, bir halta yaramaz şair dili
Ve tabi belediyeden işaretlenmişliğim
Biz nerenin insanıyız bayım
Hadi dönelim çöplüğümüze
Bize büyük gelir böyle güzel şeyler