Kabulleniş Şiiri - Ferhat Parlak

Kalbimizin derinliklerinde saklı yaralarımız var,
Kimsesiz gecelerde yankılanan, sessiz feryatlarımız.
Bir defterin tozlu sayfalarına hapsedilen anılar,
Sanıyoruz ki, orada kalsın, unutulsun diye kapatılan kapılar.
Ama her hatıra bir iz bırakır, her yara bir anı,
Pişmanlıkla harmanlanmış, içten içe kor gibi yanan sancı.
Özlem, sitem, acının binbir hali,
Gizlemekle geçmiyor, unutturmaz zaman bile.
Kendimizden kaçmaya çalışırız, ne kadar zorlasak da,
Anıların yükü hep omuzlarımızda.
Görmezden gelmekle, unuttum sanmakla,
Silinmiyor, kaybolmuyor içimize işleyen yaralar.
Kendimi sevmeyi öğrendiğimde,
Kabul ettim geçmişi, barıştım her bir anı ile.
Ne çok haksızlık etmişim kendime, farkına varmadığım,
Ne çok kırmışım kalbimi, boş yere üzülüp durmuşum.
Gidenlerin ardından dökülen gözyaşları,
Şimdi sadece birer hatıra, geçmişin yankıları.
Aşk da biter, dostluk da zamanla,
Her şeyin bir sonu varmış, öğrendim zamanla.
Taş yerinde ağırmış, hep derler ya,
Herkes ait olduğu yerde, yerinde durmalı aslında.
Kimseyi kayıp saymıyorum artık, kabul ettim gerçekleri,
Her anı, her acı, hayatın bir parçası, kabul ettim kendimi