Kabullendim Şiiri - Önder Öztürk

Her gece bir bakışına, bin nefes alıyorum. Farz olan hayalin olsun, onca yazılmış satırlara inat seni yaşıyorum. Aynı güneş değilmi, iki ayrı kentin sabahına doğan. Boşver o zaman ben kabullendim. Suyla ateşin, geceyle güneşin, senle ben kadar imkansız olan hayalinin acı nefesinde soluklanmaya ben kabullendim.

Sahraların suya dilenmesi gibi bende hayaline dilendim. Biliyorum hiç gelmeyeceksin. Ellerin bana sıcak savaşların harabe şehirleri gibi kalacak, belkide kapım hiç çalınmayacak, seni görmeyecek bu gözler ve avuç içlerim hissedemeyecek tenini.

Olsun boşver ben bu şehre hasretinin diyedini ödüyorum. Birleşmesin, tek vücud olmasın bedenlerimiz, dudağım dudağına hasret kalsın. Aşk bu işte sevdamın gülen yüzü.

Boş caddelerde sana yürür gibi sevdalanmak tekrar, tekrar tekrar toprağa düşmüş gözlerinde tüm iklimleri aynı anda yaşamak, her adımımda sıcaklığına bir adım daha yaklaştığımı hissetmek… Bu olsa gerek yüreğimin imkansızlığına şerhi. Meğer ben seni hiç sevmemişim, hergün yeniden sevdalanmak için.

Gecekondu penceremin fukara korkuluklarında sıla ve naz açar ve her susuzluğumda yıldızlar kanatır kapımın eşiğini. Gözyaşlarını hiç düşünmedim. Başımı yastığa koyduğumda sensiz hiçbir hayalim olmadı. Ahh biliyorum bu hasret, mahpus zamanlarım benim. Ve demir parmaklıklar ardında misal bir çocuk gibi gülümseyişlerim sana.

Senli düşler biriktirdim zulamda, ben seni biriktirdiğim düşlerde sevdim. Kuşluk vakitleri gözyaşlarımı yüklendi kelebekler ve seni sevmenin sağanağında aldı guslünü tabiat. Sancılarım oldu bazen hoyrat zamanlarda, arsız yaralarını sundu soframa Erciyes ama ben seni bir rüzgarın tınısındaki serenad bildim ve hasret nağmelerine besteler yaptım ilhamlanarak. Biliyorum olmayacaksın, olsun boşver ben kabullendim, imkansızlığını sevdim şerh düşen yüreğimle.

Önder ÖZTÜRK
11 AĞUSTUS 2008
09: 08