Kabul Edilmiş Bir Sonun İmzası

Kaç kere kırılsa haktı aşk bu bedene yasaktı. Yasaklarını da çiğnemiştim oysa, ilk sözü gözlerinden yüreğime dökülen bir şiir olmuştu, adı varoluştu bu bir sonunu ölüm var etmekti, ölümü de kabul etmekti onun gözleri,mutlu ettiği kadar mutsuz olmamada denkti onun elleri, elleri ki bir elveda için el sıkışacak kadar beni yok etmekti, geceleri uykusuzluktan şişmiş gözlerime sabahlara kadar geçmişi rimelliyorum, hani şu halimi görsen inan sen vazgeçmişliğinden utanırsın...

İlk demiştim aşk demiştim
adını hece hece her gece
yastığımın altına ben iliştirmiştim,
birikmiş bir adın vardı başucumda
şimdi onları bozdurup bozdurup harcıyorum
sensiz günlerime diyorum bari
bari gündüzleri adınla kurtarayım.

Gece ise kaçınılmaz
kanamalı gözlerim sana
zehirli bir şiir oluyor.
Bilir misin iç çekişli
düşlerimde bile
sana kaç defa sövmüştüm
çınlayan kulaklarında
hissetmedin mi
bendim o..