Kabul Ederseniz Şiiri - Sevcan Koyuncu

Ne çocuk olduğumu anladım
Ne genç
Ne de büyük.
Öyle şeyler hediye ettiniz ki bana
Yaşamam için
Boyumdan büyük.

Geceleri sesimi duyurmamak için
Yorganımın altına saklanarak
Boğulduğum gözyaşları
Güneşli günlerime ayaz.

O zamanlar büyük gördünüz beni.
Ufacık ellerimi unuttunuz
Taptaze yüreğimi
Pembe yanaklarımda güller soldu
Gözlerimde ışıklar söndü
Siz görmediniz.

Sonra
İsteklerim olduğunda ya da heveslerim
‘Sen küçüksün’ dediniz ‘olmaz! ’
Oysa
Ne kadar da büyüktüm
Hediyelerinizi kabul ederken
Oysa
Fark etmediniz bile
Ne kadar büyümüştüm hızla
Kurduğunuz hayatı yaşarken.

Herkes kendini düşünüyor
Her şeyden önce
Değil mi?
Bunu siz öğrettiniz bana.

Gözlerimiz gülmez
Ufacık ellerimiz ısınmaz oldu.
Yüzümüzde belli belirsiz bir gülümseme
Ne sevinç
Ne hüzün dolu.
Yüreğimizde yeri dolmaz bir eksiklik
Siz güzel yaşayasınız diye.

Ben çoktan büyüdüm aslında
Çocukken de büyüktüm
Ne olduğumu anlamadan büyüdüm.

Hediyelerinizi kabul ettim
Çünkü
Başka şansım yoktu
Ne gücüm
Ne de cesaretim.
Kurduğunuz hayatın
İçinde bulduk kendimizi
Ve yaşadık.
Ölümcül bir kazadan
Henüz kurtulmuş gibiyim.

Şimdiyse
Ben de kendimi düşünüyorum
Her şeyden önce
Ama kimsenin hayatından çalmadan
Güneşinin önüne bulut çekmeden
Acıtmadan.

İçimde cehennemi yaşattığım o günlerin
Artık beni üzüp yaralamasına izin veremem.
Kendi ellerimle
Yüreğimle kuracağım hayatı
Kimseyi üzmeden
Üzülmeden
Yaşamak istiyorum.

Eğer büyüdüğümü anlar
Buna izin verirseniz.

Size güzel bir yaşam
Hediye etmek istiyorum
Güneşli günlerinize rengarenk çiçekler
Alacakaranlık zamanlarınıza
Işık saçmak.

Yüreğinizi alıp
Yüreğimin yanına koymak istiyorum
Kabul ederseniz.