Dışımıza çıktı sır'dı iç'imiz
Sırrımı tutmadı yordu dış'ımız
Bitmedi bir ömür sürdü iş'imiz
Umûda sarıldım kabûl ederse
Çürümüş fikirler bayat doluydu
Kimi gamsız Hâkkın rahat kuluydu
Bir dalın ucunda hayat doluydu
Yaprağa sarıldım kabûl ederse
Yazıma yanmaktan kış'ımdan oldum
Kış'ıma kızmaktan iş'imden oldum
İç'ime bakmaktan dış'ımdan oldum
Toprağa sarıldım kabûl ederse.
Burası toprağın sağır karası
Yüreğim derdimin ağır yarası
Bir gün belki gelir bana sırası
Uçmağa sarıldım kabûl ederse...
Sezai Efiloğlu 2
Kayıt Tarihi : 29.6.2020 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!