Gülümsemesi,
Usta ellerin kalemleriyle bir nakış gibi
İnce dudaklarına işlenmiş.
Saçlarına,
Toka diye dünyanın bütün acılarını takmış olan,
Düşlerin sürme gözlü bulunmaz kadını.
İnce parmaklarına,
Metalden bir sahip bulmadan;
Ben gelsem yanına,
Marmara’nın toprağı,
Yeşile göğsünü çatlatırken
Ve kırmızı bir kurdelenin kopuşuyla,
Sonsuza dek bağlansam sana.
Tek eşyalık bir çeyizin olsam,
Kabul eder misin beni?
27–05–2008
Yusuf BozkayaKayıt Tarihi : 5.1.2011 12:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!