Kabul Edemem Şiiri - Mehmet Yıldırım 2

Bilmiyorum…
Ne zaman öleceğimi bilmiyorum.
Nereden bileyim… Bilemem!
Bu yüzden sana veda edemeden gidersem
Özür dilerim.

Sana veda da edemem ki bugün öleceğimi bilsem bile!
Nasıl edeyim. Edemem!
Ey o ıslak gözlerini yaratanına kurban olduğum.
Ey o güzelliğini yaratanına kurban olduğum.
Hem ben sensiz nasıl gideyim ki. Gidemem!

Ne yaşanmışlıklar bıraktık ardımıza bilirsin.
Ne hasretler biriktirdik gönlümüze sığmayan.
Ne kadar güzel gülüşlerimiz oldu seninle,
O kadar da içten içe ağladık!

Seni tattım. Aşkını tattım. Yüreğine yüreğimi kattım.
Acını, sevincini paylaştım. Yüreğimi hep sevginle kanattım.

İnadını sürdürsen de süründürsen de bana hiç acımasan da
Öyle sevdim ki seni paspasın olup yolunda yattım.

Ah!
O cam gibi parlayan gözlerinden seyretmek var ya dünyayı…
Hiçbir şeye değişmem senle gördüğüm yarım kalan rüyayı.

Ah! Ah!
Seviyorum derken dönen diline, gülen yüzüne meftun olayım.
Parlayan gözlerine fer, ömrüne nefer olayım.

Her gece sana veda ediyorum, sabaha ne olur ne olmaz!
Acıyor yüreğim, kanıyor, yanıyor. Dünyada yerin dolmaz!

Sana veda da edemem, vedasız da gidemem can!
Daha ne kadar yanacaksan artık ey yürek! Dayan!

Bilmiyorum…
Ne zaman öleceğimi bilmiyorum.
Nereden bileyim… Bilemem!
Bu yüzden sana veda edemeden gidersem
Özür dilerim.
Ya senden sonraya kalırsam!
Ya senden sonraya kalırsam!
Özrünü kabul edemem! Özür dilerim.