Solgun güz gülleri kaldı senden geriye
Kuruyan yaprakları savuran rüzgar
Hayaletten ibaret gölgesiz ağaçlar
Isıtmayan güneş
Ve en kötüsü benliğimi esir alan umutsuzluk duygusu
Tekrarı nasibe kalmış bir kabulleniş
Oysa
Bir annenin yavrusuna olan şefkatiydi
Sana hasretim
Kırılgan, naif, sonsuz
Ağları ören kader değildi
Sevdiğim.
Kızgınlığım, öfkem
Kadir kıymet bilmez gururuma.
Şikayetim,
Dolmayan boşluğuna
Yaşanmadan yitip giden ömrüme
Kayıt Tarihi : 2.4.2025 21:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!