Kabul Şiiri - Mine Özdemir

Hiç gelmemiş birini
Kaderim sanmak gibi hatalarım oldu!
Kabul...
Bir bakışı üzerime alınıp
Çocukça hayallerim oldu masumca,
Kabul...
Bir gülüş ile içimi ısıtıp
Bir yangına kor olduğum doğrudur.
Yazılan bir masalın
Baş kahramanı ilan edip kendimi,
Aynı yolda yürümek istediğim gibi
Hadsiz ve hudutsuzdu beklentilerim!
Kabul...
Bilemezdim fırtınayı, tufanı
Bilemezdim acıyı ve yarayı!
Şimdilerde içim buruk ve yorgun,
Kapatıp gözlerimi görmediğim gerçeklere,
Bir elimde yara bantı
Bir elimde vazgeçme türküleri...
Alıp can kırığı ile dolu valizimi
Gitme peşindeyim !
Kabul...
Kelimelerin ulaşamadığı o dumanlı dağa,
Bilirim sevdam uzanır.
Açılmayan ve bana ait olmayan o kapı
Layığına nasılsa açılır!
Kabul...
Vebali sonuna kadar ödenen
Bir hikaye bırakmaktayım ah'sız...
Tarafları tarafından sahipsiz bırakılan
Savaş meydanından selamlar...
Burası talan, burası viran...
Hiçbir masal haketmez
İçinde savaş barındırmayı!
Hiçbir sevda haketmez bunca acıyı!
Ve sona geldiğimizde ise
Olana da olmayana da
Ve olmayacak olana da
Cayır cayır yanarak kabul...