Kabul... Şiiri - Aysun Akça

kara kutuları dağıldı konuşmaların
kara kaplı defterleri açıldı
kayıp oluşların, gidişlerin adresi soğuklar ülkesinde
daracık sokaklarında sümbüller geceye kokusunu verirken
her şey zıddı ile kaimdir misalen
sokak lambasının ışığı yansıtıyor
mor alfabeler dökülüyor tam o saatlerde tenlerden
mektuplar atılır postanelerden pulsuz adressiz
adressiz bakışlar ise nazar altında
susan diller yazıda bile ürkek çekingen
öylesine karalanmış gibi duruyor bir iki cümle
vazgeçişler başlıyor nefeslerden
dirilişi doğuyor bir sonraki alınan nefeslerde yaşamın
perdeler kapalı vakitler gecelerin yarıları
hanımeli kokuları halen uslarda taze
her şey zıddı ile kaimdir misalen
bıraktığın yerden başlıyor elem ile sönmeyen umut
yaşamayı herkesten daha iyi bilen avuçlar
ayalarından belli ediyor kendini
birde alınlarındaki derin çiziklerden
antlaşmaları imzalanmış zaten ademin kalü belada
ceninken ana karnında kabul diyor yaşayacağım yazgımı
dimdik ve alnımın akıyla,
kendimi bir kez daha bulacağım yıkılışımda
ne kadar yıkılacağım belli olmasa da…
kabul…

01:29
29/10/06