Avaz avaza kurumuş bir çiçek kadar acılıdır
Gerçek vurur yüzüne tanrıların dağından
Süzülen sularla yıkanmış bir parça
Bir sitem tenine yamanmış ruh
Asil duruşunda, hüzün tadında
Düpedüz ağlamak var
Durma
Yorgun sırça köşkünden bıkmış
Tatlı hayat
Yıkın yolların taşlarını
Keçiler destek olur azmine
Tırmanırsın ateşe, bir bakmışsın
Buharla cennetinde
Karmakarışık dualarla
Sarılmışsın
Tüm utançların, zaferlerin
Tartının tartmaz tarafıymış aslında
Yüzüne vuruldukça kanatan koca gerçek
Dengesini arıyorsa sessiz sakin
Yıkılmışların adına dimdik dururken koca bulut
Anlarsın sebebinin neticesini
Vakurca
Artık korkmazsın, asla
İçine sıkıştığın et kadar aciz olamazsın bir daha
Basit bir denklemde zor sayılan sonsundur
Dağına naralarla rüzgarlar vururken
Ağlamaz, yakarmazsın da
Hep bilirsin sonra
Var en tatlı gerçek
Yok yokmuş zaten
Esersin nurun şifası niyetine
Yaşlananlar ardına acır bazen
Gülersin
Varsın
Gün doğdu sananlar
Şenlensin
Ölümle doğmanın tadını ararsın
Bir ömür
Şarabı kırmızı sanarsın
Tadını son
Geldim dersin
Kanınla yıkanmış toprağa
Konuşur
Dinlersen
Kabul
Kabul
Kabul
20.09.07
Yasemin SezerKayıt Tarihi : 20.9.2007 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Sezer](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/09/20/kabul-10.jpg)
Moda bir deyim vardır:''İçimizdeki çocuk''
İnsan oluşun bir parçası aslında bu..Ama içlerde sadece çocuk mu vardır..
Küçücük bir çocukken kimimizin içinde nine oluşumuzun , kimimizin içinde dede oluşun resimleri durmaz mı
İnsan oluş gerçekleşirken içimizde her türlü oluş partiküllerinin bitmeyen bir simyasıyla karşılaşırız..
kadın oluş, erkek oluş, çocuk oluş, ihtiyar oluş, ilk genç oluşu, hayvan oluş, melek oluş...ila nihaye...
Nerden mi icabetti bunca söz..Dize burada işte
Yaşlananlar ardına acır bazen
Gülersin
*****
Şiire dönersek...
insan oluşa dair en geniş zamanların içinden süzülen bir şiir..
o kadar belli belirsiz bir insan ki bu; hem kendimiz ,hem de herkes..Hem birisine öykünür gibi yazılmış, hem de şairin tam da kendi ruh hali damlatılmış harflerle kağıdın üzerine....
Derin felsefe..insan ı kamil oluşu anıştıran bir üslub...
TÜM YORUMLAR (3)