Kabuklu Hislerim Şiiri - Ayhan Uzun

Kabuklu Hislerim

cocuk eli cizgilerle
karalanmis bulutlar gökyüzüne
altinda dogru cizgilerle düsünmek zor
hele hele kabukluysu hislerim

cetin büyümüs bir agacin
gölgesinden iki metre yoksun
bir bankta oturuyorum
kaslarimla hislerimin kabuklarini kirmaya calisiyorum

hislerimin ortasinda karim var
daimem
icimin
dogru vakti

hayat cogu zaman
cocuk oyuncagina benzer
basitligi asikardir
icinin sihri görülmez
kirip icini cözmeye yillarca cesaretsiz kalir insan
oysaki kirdigi an asil anlamaya baslar