Kabuk Bağlamayan Yaram

Yıllardır, durmadan acıları çığlıklarına karışan
Kürt annelerin hançerleşen isyanıdır
Şu ülkenin
Cehennemleşen kırsalında
Uludere’de
Kızıltepe’de
Karlıova’da
Öldüresiye böğürlere inen
Ya da habire göç alan
Her bir
Şehir varoşunda
Şebinkarahisarlı
Çatalpınarlı
Serinhisarlı
Yoksul emekçilerin
Yürek yaralarından
Kan damlarken
Harlanan koca bir sancıdır hep
İçime akan
Şu an
Tutsak olduğum
Silivri Cezaevi’nde
İçinde umut yeşeren
Gözlerime
Zamanlı, zamansız yaş taşıyan
Bıkmadan, o gelecek güzel günleri bekleyen sevdamdır

Varsın etrafı dikenli tellerle çevrili, duvarlarla örülü
İçi karanlıkla dolu
Şu zindanda
Demirden kapılar
Küflü
Paslı ranzam
Üstüme, üstüme yürüsün
Varsın geceleri boynuma dolaşan
Nefes kesen kâbus beni boğmaya uğraşsın
Varsın yalnızlığımda iliğime kadar üşüyeyim
Hiçbir zaman unutmayacağım ama hiçbir zaman
Kendime verdiğim sözle, özlenen aydınlığı bekleyeceğim

Bilinen o ki, şu varoluşta kıran-kırana şafak düşecek
Sabaha
Elbet
Berekette çorak topraklara
O gün
Kızıla bürünen
Gelinciklere
Güneş göz kırpacak hasretle
Bir kuşluk vakti
Rüzgârın sırtında
Ben, şu zindanda soluklamadan, yaralı yüreğime rağmen
Solmayan gülücüklerde uç veren bahara koşacağım umutla

Mehmet Çobanoğlu
23.02.2018
Silivri