‘’Teberiğinim senin kız’’derdin,
Hain,
Ben kimin teberiğiyim?
Söyle kimin?
Firari anlara serpmiştik hayatı,
Sereserpe uzanmıştık birbirimize
Yanyanalığımızdı şemsin zanaatı…
Yokluğumuzdu tarifi mematın.
Unutup tüm sözlerini, vaatlerini
Firarındasın hayatın.
...
Söyle ötelerde seni bana teberik bırakanlara:
‘’Bana bir aşk baktı can gibi
Damarlarındayım kan gibi…
Şimdi benim teberiğim oldu bana aşkına,
Mecnun gibi’’…
…
Emanetiyim yaşama sebebimin,
Göğsümde kilitli, kafes kafes.
An an sensen bende nefes
Teberiğisin,teberikliğimin.
08.04.2013/Kabrİstanbul
Kayıt Tarihi : 8.4.2013 23:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gül Şenel](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/04/08/kabristanbul-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!