Her şehirde vardır mezar mutlaka,
Kabristanlar huzur verir insana,
Mermerden evleri başında tahta,
İnsanın son yurdu olur Kabristan.
Kimi sabi ölmüş kimi de yaşlı
Başında okurlar gönüller yaslı,
Ses seda yok sanki dilleri paslı,
Mevtanın son yurdu olur Kabristan.
Ahrete Mahşere yoldur çıkılır,
Sırata Cennete burdan varılır,
Kimi geniş yatar kimi sıkılır,
Canların son yurdu olur Kabristan.
Mezarcı günboyu mezar kazıyor,
Umrunda olmadan tütün içiyor,
Ölüye hayrı yok para istiyor,
Kulların son yurdu olur Kabristan.
Hergün buralara gelir cenaze,
Hepsi de giriyor o dar kabire,
Yürekler kan ağlar yanar içlice,
Herkesin son yurdu olur Kabristan.
Annem babam kardeş yatarlar sende,
Elbet varacağız bizi de bekle,
Kimbilir tahtamız biçildi nerde,
Cümlenin son yurdu olur Kabristan.
Kabire bakarım sessiz yatarlar,
Kimi rahat olur kimin sıkarlar,
Karanlık gecede nasıl yaşarlar,
Hayvanın son yurdu olur Kabristan.
Aklıma düşerse uyku hiç gelmez,
Yolları bilmeyen Cennete varmaz,
Aşkına ereni Mevlamız yakmaz,
Dostların son yurdu olur Kabristan.
Mezarı görünce hallerim şaşar,
İnsan dar kabirde yalınız yaşar,
Girende kalır mı kalmaz akıllar,
Evliya son yurdu olur Kabristan.
Rabbimiz korusun korkarım ondan,
Canlar rahat olun korur Yaradan,
Namazı güzel kıl sen Hakka dayan,
Hüdayi son yurdu olur Kabristan.
29.05.2022//KIRIKKALE
Hidayet Doğan Osmanoğlu
Kayıt Tarihi : 29.5.2022 12:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!