ölü benizli kabristanda
hazin ebedi bir sükûnet
soğuk demirlerden
dikili taşlardan tut da
ölgün her şey yas tutmuş
etçil bahçeler
akıllı uslu bir çocuk gibi
mışıl mışıl uyuyor cesetler
sanki onlar birer hayâl
müşfik bir anneden doğmamış
hiç baba dememiş
hiç ağlamamış
hiç sevmemiş
yaşamamış gibiler
şu kış kıyâmet
toprağın ayaza çalan
soğuk katman rahminde
acep ne halt etmekteler
yoksa sadece ölülere mahsus
bizden habersiz eğlence mi tertiplediler
çoluk çocuk genç yaşlı
toplanmışlar metrûk bir arâzide
gürültüsüz patırtısız
çalgısız sazsız
uzanmışlar boylu boyunca
gece gündüz bekliyorlar cansız
halbuki her bahar ağaçlar
yeniden diriliyorlar
toprağın bağrı da öyle
çiçek börtü böcek
iyi de neyi bekliyor bunlar
bu kaçıncı bahar
23 Aralık 2000
(2002 gittin şiir kitabından)
Kayıt Tarihi : 8.4.2018 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!