Kabir Ziyareti Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

Hani; bunaldığında,
Bunalttığımızda seni ANA!
Sırtına mantonu alıp da,
Kaçar gibi çıkardın ya...
“ Nereye? ” dendiğinde de;
“Minire” mi, “Zeynep Hatun” mı,
Bazen de “ Başım alıp gidiyom “,
Derdin yaa ANA!
Birde hani...
Kimsesizliğini de bastırmak için...
Tehditkâr ifadenle;
“Gadir ağabeyime giderim” derdin ANA!
Senin gibi sen gibi...
Öylesine; senin için ölesiye,
Gittim be ANA!
Önce sana ve size...
Sonra hepsine...
Sizi ne çok sevdiğimi,
Göz yaşlarım şahitliğinde;
Gittim ANAM; BEN GİTTİM...!