Kabir Kadar Uzaktan Şiiri - Fedai Günaydın

Karlı sevmek buzla karışık seni,
Donan gözbebeklerine ulaşmak,
Ne kadar da gurbet, seni kışın sevmek.
Ne kadar da soğuk karla karışık sevmek seni.
Uzaktan çok uzaktan kabir kadar uzaktan…

Hayalimde oynaşıyor dere kenarındaki
Meşe ağacının yanık yaprakları.
Kar düşüyor üzerine yanığımın,
Dona kalıyorum sevdamla,
Kış uykusuna yatan sevdamla.

Bahar geliyor Hasancık’a, seninle.
Kuşlar seni söylüyor, kelebekler seni oynuyor.
Yağmurlar sana ağlıyor, güneş sana çakıyor.
Yaz geliyor yanıyor ciğerim, sevdamla karışık.
Ne kadar da acı yazla sevmek seni, güneşle karışık.
Uzaktan çok uzaktan kabir kadar uzaktan…

Güz geliyor, sen düşüyorsun yapraklarla,
Toprağa ekiyorsun sevdanı, basıyorum, bırakmıyorsun.
Çiğniyorum, yine yakamdasın, güzle karışık.
Düş artık güzün aşkla karışık, toprağa düş, düş gönlümden.
Ölümle karışık sevmekten yoruldum seni.
Ne kadar da ölü, güzle karışık sevmek seni.
Uzaktan çok uzaktan kabir kadar uzaktan…