Kabir Şiiri - Orhan Çevik

Adınla uyanıyorum bir seher vakti,
Yürüyorum.
Soğukluğunla yoğruldu zemheri sokaklarım,
Her kaldırıma adım attığımda
Sen çiseliyorsun yanaklarıma;
Seviniyorum..

Gözlerimin içi gülerken, gül kokunla
Ellerimle sana uzanıyorum
Gökyüzündeki yıldızlara yetişir gibi
Adını duyunca mest olup,
Şükür ediyorum.

Dumanı tütmeyen çatımın saçaklarında
Saçaklardan akar zaman, şakaklarıma.
Nefessiz kalmış sigaramın dumanında
Pofur pofur üflüyorum soğuk ayazı.
Ellerimi ovalıyorum, yokluğunu avutsun diye
Ve sonra aldırmadan yaşanmışlara
Gülüyorum.

Bugünlerde bağrı yanık Anadoluyum.
Güneşinde acı tarhanasını kuruttuğum
Sırrına eremeden erenlere giden
Gözünün çapağı dururken
Elinin tozuyla yüzünü mesh eden
Hoş geldin çilem,
Sen de hoşgeldin.
Sıla hasretiyle hüzün duyduğum köyümüz
Tezek kokulu diyarlardaydı.
Bakraça kokusu sinmiştir şimdi; sarı şirinimin.
Teneşirde bekliyor yarım kalan hikayelerim
İbrikten süzülür tenimin neşter alan yaraları
Dualarla uğurlanır köyün hırçın delikanlısı

Ey gidi koca çınar!
Ne hallere düştüm bir gör.
Kaderime imrenirsen eğer
Gelde sineme bir iskemle koy,
Otur ve düşün.
Çıkmaz sokaklarımın endişesi,
Sana çıkıyor koşar adımlarımın her nefesi.
Sığmayan sığınaklarıma mühimmat doldurdum
Gönlümün miğferine sığındım,
Anladım, seninle başlayacak bu gece.
Ne kadar sığınsam da adını üfledim yine
Her bir harf her bir hece.

Sorgu zor, sorgu çetin..
Ölümle tükeniverdi mi ömrün
Kaldı mı hiç bir yere sığmaz servetin,
Sarraflar bile zorlanırken dengin nedir diye
Mihenk taşın oldumu, rengarenk.
Hatırlardım, ölmeden evvel ki yaşantımı
Usturayla çizmiştim ağaran sakallarımı.
Ayaklarım altından kaydı dört köşe taburem
Düşeyazsın şimdi yanı başımda ki seccadem.
Söz söylendi, şimdi dinleme zamanıdır
Vakit geçti artık devir sızlanma zamanıdır.
Uzanmışız bedenimle,
Belirsizlik ise vakitlice durgun.
Derin bir çukur burası,
Boyu boyuma da uygun.

Kabir diye yutkunanlar var mıdır? hâlâ..
Bilmiyorum,
Gözlerim kapanıyor yokluğunda.
Ve ben düşledikçe dünlerimi, yarınlarımı.
Seni soruyorum,
Seni arıyorum
Bulunamayan cevaplarımda gizlisin artık;
Ve ben hiç bir yanıma dönemiyorum
Kaburgamın altında sızlayan sızım
Düşündükçe düşünüyorum,
Oysaki düşlüyorum.
Kimsesizim,
Kim bilir kimlerin kimsesiyim
Belkide hiç kimsenin, kimsesiyim.
Düşündükçe dağılıyorum,
Düşündükçe anlıyorum.
Düşündükçe çırpınıyorum.
Ve sevgilim artık;
Düşünemiyorum,
Düşleyemiyorum,
Düşsüzleşiyorum.
Anladım ki;
Yoruluyorum.

Şimdi;
Tüm yorgunluğumu üstüme çektim.
Boylu boyuna uzanıyorum,
Sayıklarken adını belki duyarsın diye
Ezberlettim börtü böceklere.
Fısıldasınlar sana olan sevgimi
Seninle yaşlanmak isterdim, oysaki;
Kabirde artık sensiz üşüyorum..