Kalbin Kalemi Şiiri - Şahin Caner Aktaş

Bir gece çıktı geldi efsunuyla Sümeyye,
Öyle güzel vuruldum ki Rönesansım bu evre.
Anka kuşu gibi doğup yuva yaptım göklere,
Esrik olmak için için artık ihtiyacım yok meye.

Söz geçmiyor sineye, kalbin kalemidir bu,
Kadim bir özleyişin sakin sitemidir bu.
Bestesi aşkla doğan sevda güftesidir bu,
O en güzel türkünün ince nağmesidir bu.

Kim bilir varlığınla nasıl bahtiyardır şark,
Aya haset ettirir çehrende parlayan şavk.
Hasret sana ey müstesna, yanıp tutuşuyor garp,
Vuslat bizi sarsa da olsa şu başkent hoşbaht.

Hem bu ne Tahassür ki vuslat dahi dindirmez.
Baş ucumda olsan da bu özleyiş hiç bitmez.
Doymak ne mümkün sana, şu üç günlük acunda .
Ölüm dahi şerbettir, göçüp gitsem bağrında.

Deryalar deva olur mu göğsümdeki ateşe?
Hangi teşbih tasvir olur eşsiz zevahirine?
Noksan kalır methüsena seni betimlemeye,
Kani oldum fevkalbeşer bir kadınsın Sümeyye.

Böyle munis olmaz beşer, olsa olsa berceste .
Namütenahi çeşmanında kayboldum bir nefeste .
Rayihana aşık oldum tek devası teninde,
Sensiz geçen her saniye zayi olur Sümeyye.

Hak bizden incinmesin, benim cennetim sensin.
İlahi mükafatın tezahürüdür ferdin.
Yüreğimi mest eden en hoş nağmedir sesin.
Her teneffüs ıtır saçar ipek gibi nefesin.

Afrodit bir masalken, sen yaşayan gerçeksin,
Getir götürünü yapar bir gün gelse de senin.
Güzelliğin timsalidir aydınlık vecahetin.
Tanrı kaleminden çıkma en özel çizim sensin.

Çehrendeki tebessümü Allah eksik etmesin.
Sözüm o ki anam cara senin mevcudiyetin.
Varlığınla yer yüzünde en bahtiyar şairim.
Ulu Tanrı yokluğunu bir gün bile vermesin.

Yüce Allah varlığını bir gün esirgemesin.