Kabilin Kardeşi Şiiri - Dinçer Çankaya

Kan dökerken kabil ben hep
Habil şahsında küfür ettim
Soytarı
Berduş
Kardeşlik masallarına
Ve sonra orospulaştı
Dünya

Her ağıtta haremler kuruldu
Ve zalimler doğurdu
Mezopotamya
Güneş utandı
Ay küstü
Yıldızlar zil zurna

Geninde var ihanet insanın
Havva ile Ademin rabbine isyanından
Hem gen hem süt meselesi
Yok ettiniz evreni
Sizi uygarlık fahişeleri

Soykırımcı
Talancı
Tecavüzcü
Kandan beslenen
Kabilin kardeşleri
Allah evreninde Allahlık yapanlar çığlaştı
Kılıçlar keskin namlular hiç soğumadı

Kahroldu yeryüzü rüzgarlar yas tuttu
Cihana gelmek istemeyen bebeler
İçin
Mazara koydunuz aşkı
Güveni
Kardeşliği
İnsanlığı

Diller dinler ırklar
Ve renkler kalkan oldu
Kabil soyuna
Sürüm sürüm süründü
Umutlar
Alev alev insanlığımız
En önemlisi
İsyankar soyundan gelmemiz
Kabilin kardeşi
Oluşumuz