Kabilem(L) e Nazlı Seslenmeler

belki bir çocuk taşıyorum göğsümde
elleri ileriye uzanmış öylece duran köprü

o biçimini rengarenk halklardan alan zamanlardan
o geçişi hıçkırıklarla kutlanan zamanlardan
o adam gibi adamlarla işlenen zamanlardan
kopardığım yassı bir hüzünle kalemimi dirilttim
ve ilkel namluların serüveninden geçtim
sevincim baruttu
elbisem yüzyıllık çınar
yanık kokuyordu göğsüme taktığım herşey
yalnız bir kere haykırabiliyordum benden olanı
iki kere haykırsam hıçkırıklarda boğulurdum
ister istemez gözlerimden çoğalıyordu deniz
rüzgar atını kuytularımdan almıştı
evet ağlıyordum orta çağdan kalma ağıtlarla
kürtçe ağlıyordum, şairler anlıyordu etimin rengini
günahın nemli işvesi altında sırılsıklam bir neron,
bir iskender hıncıydı gözyaşlarım.

griyi anıyor kabilem; çoğalan bir büyücüyüm ne de olsa
iyi bir içiciyim, ırmaklarını tükettim
demiri erittim sezgimin alın
..........
..........