Kabıd – Bâsıd Şiiri - Muhsin Özalp

Bak âleme ölç bedeni kaç kiloluk cirmin vardır
Kış basınca donuyorsun yaz gelince yanıyorsun
Yokla içrek donanımı bilmem demek bize ardır
Gönülden gül sunuyorsun aklı her an anıyorsun

Bir beyin ki şaheserdir emsâli yok yer yüzünde
Kâlp dediğin nasıl şeyse kebap pişiyor közünde
Âdem nesli küçük kozmos evreni saklar özünde
Sen seni ne sanıyorsun neden boşta dönüyorsun

Güzel sıfatla süsleyip bana şeref verdi Çalap
Önümüze arkamıza nurun saçar yalap yalap
İhsanıyla nimetinden kapıp aldın kelep kelep
El edene kanıyorsun orda burda tünüyorsun

Hak’tır bu yasayı koyan kulları yedikçe doyan
Ey kendi gözlerin oyan Allah’a her şeyler âyân
Uyan şu uykudan uyan Bâsıt’tır rahmeti yayan
Daldan dala konuyorsun yanlış şeyi deniyorsun

Kâbıd’ın pençesi kâvi kavrasa parçalar devi
Uçsa da kaçsa da avı gözünden vuruyor savı
Sanma söz soytarı şovu her türlü silâha hâvi
O Kahhar’ı tanıyorsun hissedince siniyorsun

Muhsin bağlanıp acuna fırsatı elden kaçırma
Yelip al yeşil ardından ömür kuşunu uçurma
Sarıl Tevvab’ın emrine zamanı boşa geçirme
Bakarsın ki yunuyorsun tahta ata biniyorsun