Kâbe'de Ben Şiiri - Tahsin Koç

Ben beni gördüm Kâbe’de
Eğilip uğraşırken urbada
İki parça bez var torbada
İnsanları böyle gördüm Kâbe’de ben

Kara yolu hava yolu ile gelenler
Bu ahvalde mutluluğa erenler
Bizzat tek elden gerçeği görenler
Gerçeklerle hemhal oldum Kâbe’de ben

Ah! Bir bile bilseydim Arab-i lisan
Hem yazıp hem de okuya bilsem
Bütün insanlara tercüman olsam
Konuşan lisanlar gördüm Kâbe’de ben

Kâbe’de inliyor bütün lebbeyk sesleri
İnsan dinlemek için tutuyor nefesleri
Ayağında terliği çıkmış başında fesleri
Ter kan içinde kalanlar gördüm Kâbe’de ben

İnsanlık bölük bölük Kâbe’ye koşarken
Sel gibi akıp volkan gibi coşarken
Bu ahvalde nefis elinde pişerken
Nefsini hesaba çekenler gördüm Kâbe’de ben

Yarabbi bu nasıl böylesi bir iman
Yaşlıdır ayağında yoktur derman
Ama yinede dinlemiyor fırlıyor insan
İman üzere yürüyenler gördüm Kâbe’de ben

Kâbe’nin etrafında kimileri döner durur
Kimisi imanını zaptedemez yanar kavrulur
Kimisi vecde gelir takkesini alıp savurur
Kendinden geçenler gördüm Kâbe’de ben

Kimisi koşarken Safa ile Merve’ye
Kimisi salınarak yürür hervele
Kimisi uçup gider karışır yele
Nefsinde yok olanlar gördüm Kâbe’de ben

Kimisi koşar nefsini kanmak için zemzeme
Kimisi yorulup düşer kalır hengâmede
Kimisi baş edemez nefsiyle mahkemede
Kendini mahkeme edenler gördüm Kâbe’de ben

“İbrahim Makamında” olur ziyaret halkası
Burada ibadet ederken bitap düşer çıkmaz nefesi
Bilmez kendini unutur bir an neyin nesi
Nefsiyle hem hal olmuşlar gördüm Kâbe’de

Mahşeri kalabalıktır Arafat Dağı
Yollar oraya çıkar bura’dır son durağı
Bütün çözülür orada dillerin bağı
Allah Allah diyenler gördüm Kâbe’de ben

Burada dua edilir sağanak sağanak
Birden gözyaşı boşanır olur boğanak
İnsan ister hep o anı öyle yaşamak
Halden hale girenler gördüm Kâbe’de ben

İnsan terler susar burada yanar’da yanar
Ter şerbetinden kadeh kadeh içerde kanar
Bu huşu içinde Hz. Mevlana gibi döner
Raksa kalkmış insanlar gördüm Kâbe’de ben

Ora Âdem ile Havanın buluştuğu yer
Burada izdiham olur ki ağırlığı çekmez yer
Herkes burada ah nefsim ah nefsim der
Âdem’leşmiş nefisler gördüm Kâbe’de ben

İşte! İnsanın nefsidir en büyük düşman
Bin ordu gelse tınmıyor insan
Birden aşka geliyor fırlıyor insan
Bir nefsi bin nefse bedel gördüm Kâbe’de ben

Dağ taş insan seli olup yürüyor Müzdelife’ye
İnsan arkadaş oluyor Köle ile Halife’ye
Birden hayret ediyor bu nasıl oldu diye
Nefsini öldüren Sultanlar gördüm Kâbe’de ben

Hacılar Hüccaçlar burada toplar taşları
Yarın Minada akacak gözyaşları
Sonra tıraş edecek sakal ile başları
Uyumadan sabahlar gördüm Kâbe’de ben

Minada şeytanı taşlarken imanı coşar
Coşarken; Savurur taşları terlikle koşar
Nefsinden kovar şeytanı, kini nefreti aşar
Cezbe gelip terlik takke atan gördüm Kâbe’de ben

İnsan gördüm imanı volkan gibi patlayan
İman merdivenini bir bir katlayan
Gök’lere tırmanan merdivenleri atlayan
Ârşa yükselen başlar gördüm Kâbe’de ben

Budur insanın imandaki doruk noktası
Gönlünce eğlenen zevkin kâm’ın sefası
Bunca zaman yorgunlukla çekilen sefası
Yeşil mektuplar alan gördüm Kâbe’de ben

Eyvah! Bana ben beni bilmezdim
Bana dünyalık verilmezse gülmezdim
Şahadet deselerdi canımı vermezdim
Candan kâna gelenler gördüm Kâbe’de ben

Yıllar yılı boş boşuna yaşardım
Nefsimle kendi dünyamda koşardım
Nefsime dokunsalardı kükrer coşardım
Nefsini öldürenler gördüm Kâbe’de ben

Ah! Şimdi nefsimi ederdim kurban
Bir canımı isteseler veririm bin can
İsterse cana can isterse kan kan
Ne akan kanlar gördüm Kâbe’de ben

Bundan sonra Kâbe’de tavaf başlar say başlar
Bütün insanlar renge renk gözde yaşlar
Dönmeye başlanacak telaşlar başlar
Leyli nehar ağlar gördüm Kâbe’de ben

Öpen yüzler gördüm Hacer’ül Esvet Taşı’nı
Hacer’ül Esvet Taşına sokmuştur başını
Kaldırıbta bakamaz çevreye başını
Kendinden geçenler gördüm Kâbe’de ben

Öyle dalmış ne ırkı arar ne milliyet
Irkçılıktır en büyük cahiliyet
Kol kola girmiş yok olmuş kavmiyet
Canları bir can gördüm Kâbe’de ben

Öyle dolmuş kab’dan kaba sığmıyor
Burada para pul hiçbir şeye değmiyor
He gün zikir yapma’yı say yapmayı yeğliyor
Zikreden pervaneler gördüm Kâbe’den ben

Öyle ki ârşa dayamış başını olmuş merdiven
Sanki hesap verecekmiş gibi kurulmuş divan
Herkes özünde hesap veriyor can’a can
Ölmeden hesap verenler gördüm Kâbe’de ben

Melekemidir İnsanımdır bilinmez
Kimine görünür kimine görünmez
Bir fırtınadır ki kopmuş dinmez
Ne fırtınalar gördüm Kâbe’de ben

Burada adeta yok olmuş milliyet bostanı
Ta! Ezelden yazılmıştır bu işin destanı
Haykırıyorken gördüm Beyazid-i Bestami
Nice canlar gördüm Kâbe’de ben

Ne hallere düştüm, ne haller gördüm
Bir nefer elinde hilâl’ler gördüm
O zaman anladım birliğe erdim
Bir’de bir olanlar gördüm Kâbe’de ben

Ah ve ah ne cahilmiş bu kafam
Bin kere niyet edip ishareye yatsam
Bir saniyelik ibadeti değil bir bilsen
Zaman mekân farkını gördüm Kâbe’de ben

Öylesini gördüm aşmış ben’lik bendini
Her şeyde sorguluyor kendi kendi’ni
Kim ne bilir kim düşünür kendi kendi’ni
Kendinden geçenler gördüm Kâbe’de ben

Bir baktım bir gariptir yerde yatan
Eğildim yardım edeyim yoksa ne yapam
Allah Allah diye kalbidir atan
Kalp’ten Kalbe yol gördüm Kâbe’de ben

Tahsin derki başını vur taşa
Ben ateşe kullanırken maşa
Elini sokup ta “kor ateşe”
Karıştırırken gördüm Kâbe’de ben

Ankara- 12.11.2008