Kabataş İskelesinde Bekleyen Adam

Kabataş iskelesinde bekleyen adam
Boşa vakit tüketme
Giden geri dönmüyor bilesin
Ve sesin
Asla ulaşmaz karşı kıyılara…….

İstanbul boğuyor aşka dair kelimeleri
Kabataş çamlıca sarayburnu
Senin gibi bekleyenlerle dolu
Hadi dostum at şu elinde titreyen izmariti
Ve üstüne bas sönünceye dek
Sonrada bakmaksızın denize usulca yol al

Kabataş iskelesinde bekleyen adam
Yüreğin sızlıyor biliyorum
Diyorsun belki geçer önümden
Ya da bir gemiden bir bakış bir el sallayış
Bilesin dostum ki yelkovan akreple gece sevişmelerinde
Tükettin günü yine
Kalk gidelim,izbe bir meyhanede yitik sevgiliye
Kalksın kadehlerimiz
Ve bırak deniz
Kabataş’ta iskelenin yosun tutmuş duvarını bir başına dövsün

Kabataş iskelesinde bekleyen adam
Vakit geldi
Haydi ben işe sen iskelene
Aynada bir bak kendine
Bir su vur bir bakış at jilet vur sakalına
Belli ki gelmeyecek iskelede kaybettiğin kız
Bari değsin beklediğine
Haykır uluorta en kalabalık anında kabataşta
Sevdim ulan de sevdim de bekledim
Adam gibi sevdim
Elimden düşürdün sevdamı denize
Ben seni kaybettiğim yerde
Kabataş iskelesinde yüzümde senden kalma bir gülüş
Ardımda sıcak bir güneş
Siluetim maviliklerde kaybolana dek bekleyeceğim de....