Kabataş Deyince Şiiri - Erden Ülgen

Kabataş deyince neler neler gelir aklımıza,
Set üzerinden Dolmabahçe'ye uzanan bakış,
Denize varan sessiz,sakin derin bir uyanış,
Bağrında sakladığı, saklayacağı hatıralar,

Kabataşlılar toplasın gelsin hatıralarını,
Nisan’ın ilk haftası buluşalım, tanışalım,
Tanıyanlar, tanımayanları tanısın, tanıtsın,
Herkes geçmişten geleceğe konuşssun,

Cüneyt kardeşimin attığı taşta yerini bulsun,
İsteyen öylece sessizce, konuşmasın sussun,
Sessizliğin sesinde bir hatırasını da bulsun,
Varsa yanında fotoğrafları bizlere de sunsun,

Bir defter hazırlayalım isteyen doldursun,
Yazmak isteyen yazsın çizmek isteyen çizsin,
Anılar Kabataşımızda belgelere de geçsin,
Unutma Kabataşta isen her daim gençsin,

Acısuyunu hatırlayan vardır elbet çıkışında,
Hamidiyesi Alman konsolosluğu yokuşunda,
Latife Hanımın konağı hala durur aklımda,
Cennet bahçesi Namık Kemal Okulu yolunda,

Anlatamadığım sizlerin hikayesi sokaklarında,
Erik, İncir toplanan ağaçlar yılların arkasında,
Stadı, Camiisi, Sarayı, sayılamayanlar arasında,
Kabataş şimdi siz güzel insanların bitmez anısında,

Yazdıklarım da yazamadıklarımın hatırasında,
Evet şimdi sıra toplanıp gelen hatıraların sırasında,
En gencimizin de en yaş alanında hatıralarında,
Bir buluşma işte başlangıç Kabataşın Simasında

Ayşen Muhtarım öncü olacaktır bu buluşmamızda,
Fikirler olacaktır geleceğe ait düş ve tasarımızda,
Güzellik belli ki renklenecektir konuşmalarımızda,
Belki de sadece buluşmaktır amaç KABATAŞIMIZDA…