Kabahat İnsanlarda Şiiri - Mevlüt Kurt

Her şeyi dert edindim bitmez hüznüm kederim.
Günlerce hep düşündüm ömrü heder ederim.
Altmış yılı devirdim bilmem nasıl geçtiğin,
Öyle anlar olur ki can çekişir bedenim.

Dinlenmez sözüm artık ne söylesem boşuna,
Doğrular acı gerçek gitmiyor ki hoşuna,
Kirletme tabiatı idam gerek suçuna,
Boyasan da kâr etmez bir gün çıkar açığa.

Bakarım etrafıma göremem düşüneni,
Bu gemi yoldan çıkmış sanki kırık dümeni,
Ömrün hesabı zordur hay, huy, geçmiş günleri,
Gelecekten umut yok çok ararım dünleri.

Sararan yapraklarda kuruyan topraklarda,
Bazen sofra başında yazda, kışta, baharda,
Herkes öyle söylüyor vakit ahir zamanda,
Bu gün dünden kötüyse kabahat insanlarda.