Kabahat hane Şiiri - Melahat Kırtekin

Ben sizin elinize aldığınız gazete sayfasında okuyamadığınız 3.sayfa haberlerinden birinin kahramanıyım. Üç satırda dayanamadığınız o hayat benim.

Yaşadım. Korka korka utana utana kabahatim yoktu üstelik. Hani yaradılanı severdik biz yaradandan ötürü.

Beni sevemediniz. Her defasında noksanlığımdan vurdunuz. Acıdı mı diye sormadan, kan kaybedip kaybetmediğime bakmadan.

Bir muradım yoktu oysa insan kalabilmek dışında. Bana sunulan yaşama hakkım ihlal edildi birimlerince.

Kabahat hanemde kırmızı yazılar ile karalanan sevme eylemim yanlış anlaşıldı. Kabahatler kanununca infazım reva görüldü.

Ve zalim olan siz bayım siz beni en beklenmedik zamanda zaaflarımdan vurdunuz.

Çok toydum. Bilmiyordum sevmeler üzerine eylemleri. Kalbim aktivist değildi belki.

Neden bayım sevmeye layık bulamadınız beni. Oysa başta herşey müthişti.

Yok saydığım her ne ise var eden sizdiniz. Bana radyodan şarkılar tutar gönderirdiniz.

Kır çiçeği tutkumu tek bilendiniz. Bana önce şarkı söyleyen sesinizi sevdirdiniz ismimin anlamını öğrettiniz.

Mağrurdunuz. Asildiniz. Ben adaletli zannediyorken sizi en umulmadık zamanda müdafasız idam ettiniz.

Bana yazdığınız mektubun harfleri sizi ele veriyor bayım. Ağlamış olabilir misiniz. Fazlaca titrekti harfleriniz.

Kimbilir belki de öfkeliydiniz. Artık ölmüş olduğum için hiçbir önemi kalmadı esasen ama siz beni ne uğruna katlettiniz.

Bir bahar akşamıydı kalbimi ilk ziyaret edişiniz. Mezarımın başında göz yaşı döken siz miydiniz.