Kabahat Şiiri - Mehmet Akkuş

Ben seni sevdim.
Kabahatim büyük..
Gece karanlıksa,
Ayrılık diye bir şey varsa,
Hüzün ortalıkta kol geziyorsa,
Bir çiçek boynunu düşürmüşse,
İşte,
Saksısına,
Hatta bir yavru kedi,
Ücrada,
Üşüyorsa, kimsesizlikten,
Ve,
Ellerim, ellerini arıyorsa..
Bu sevda sahipsizse,
Aşk rezil duruyorsa,
Üstümüzde..
Aklıma her geldiğinde,
Kıvranıyorsam,yokluğundan,
Ve,
Aslında hiç çıkmıyorsan,
Aklımdan..
Biliyorum ki,
Kabahatliyim,
Ölüyorum deyip yine de,
Yaşıyorsam aşkından..
Kabul ederim,suçlu benim.

Sen,
Ahh sen..
Haklısın,
Eğer,
Birileri birilerini sevmiyorsa,
Ve,
Sırf bu yüzden,
Kaba,kötü,
Hatta çirkin görünüyorsa,
Umrunda değilse,
Ona neyse sanki benim aşkımdan,
Üstelik,
Kimse mesul değilken,
Aslında kimseden.
Ve,
Her şey belliyse,
Ta en başından..
Sevmemenin bir adı da,
Vicdansızlık olmuşsa,
Seveni,sevmemekte,
Şimdi,
Çok sevince karşı taraf,
Kusur sayılıyorsa..
Sen de haklısın,
Bir şeyler kıpırdamıyorsa,
İşte,
Derinden..
Bir farkım yoksa,
Senin için,
Herhangi birinden,
Suç yine benim ,
Memnuniyetle, kabul ederim.
Kabahatliyim,
Seni tek taraflı,
Karşılıksız sevmekten.
Ve,
Sen masumsun,
Kabulümdür,
İnan,
Beni sevmediğinden..

03.08.2024