Seni düşüme çağırınca
dünya dönüş hızını şaşırıyor sanki
başım dönüyor
tutunacak bir direk arıyorum kendime
ölüm bile uykudan uyanacakmış gibi oluyor
tüm duyumsananların gizi dipdiri aşka dair…
En acıkmış durumdayken bile
sen düşünce yüreğime
çatal kaşığı bırakıyorum öylece
kabalığıma içlenen yemek masasının üzerine
tüm inceliklerimi sende inceltmişçesine
ince düşünemiyorum artık
galiba biraz da
kaba saba seviyorum ben seni
galiba düş kölesi oldum senin uğrunda
düş mahallinde iz bırakmaktan çekinmeyen
safça bir köle…
Kayıt Tarihi : 30.1.2009 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!