Kaan Burkay Şiirleri - Şair Kaan Burkay

Vurdun beni tam kalbimden ve gittin,
Seni günlerce aylarca bekledim yalnız odamda,
Anladım artık sen gelmeyecektin,
Nerden bilecektin her gece ağladığımı.

Sonra bir mektup getirdi postacı,

Etrafınıza baktığınızda gördüğünüz,
Sade bir et parçası değilim ben,
Gündüzleri işinde çalışan,
Akşamları evinin derdiyle boğuşan,
Bazen nefes almakta zorlanan,
Emekçi Kadınım ben...

Bir sesim vardı isyanımı haykırdığım,
Onu da umarsızca elimden aldınız,
Yaşam hakkın var dediniz doğduğum gün,
Onu da siz vermişsiniz ki yine siz aldınız...

Hayatlar birbirine bağlı yok oldu bir gürültüyle,

güneşi sardım yüreğime,
karanlıklarımı gündüze çevirsin diye,
aktım sonsuz pınarlara,
sevdamı yazdım gökyüzüne...

isyan, haykırışım oldu sensiz gecen geceme,

Toprak üstümde,nefes alamıyorum,
Gün ışığını artık göremiyorum,
Yanımda annem var,tanıyamıyorum,
Uzatın elinizi,kurtarın beni...

Param yok diye ucuz evde açtım gözümü

bir gül bahçesinden geçecek olsan,
tüm güller,
güzelliğini kıskanıp yapraklarını döker;
bülbüllerin arasından seslenecek olsan,
bülbüller sesini kıskanıp,
sessizliği seçer;