Kaab bin züheyr Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Kaab bin züheyr titrek sesle
Tövbe ile vardı resul un huzuruna
Gözyaşı ile kapandı secdeye
Yazdı İslam ın güzellik beyitini bize
Resulün gözünden düştü yas toprağa
Kabb in omsuzuna koydu bir bürde
kabb resul’ün yaşlarını toprağa
Düştüğünü görünce eğildi aldı avucuma
Döndü ve bir daha oku dedi kaab’a
Kaab okurken güneşin rengi karıştı kırmızıya
Rüzgâr geçiştirdi yönünü yağmur düşmezdi yüzüne
Selam verdi ağaçlar eğildiler önünde
Kaab okudukça günaha bulanan nefes
Aşkla harman oldu
Ateşin yakması gibi yüzler kızardı
Kaldı birer iz
Açlığı kimse düşünmedi okundukça bürde
Sözler yaktı yüreği
Gözlerden yaşlar boşaldı
Okundu süreler kuran tek ağızdan edildi tövbe
Geceye yankılandı ALLAHIM affet bizi tutamadığımız sözlerden diye
Dedi kaab sön sözünde
Muhtaçtır insan ona varlıkla yoklukla
Bir eşi yoktur bir emir okunca
Feda edilir ana babanın hatta kendi canı uğrunda
Her yönden gelse nefsin hileleri kul sığınır şefaata
Kim duysa sesini titrer vücudu kapanır kapısına
Kiminin elinde bir hurma kiminin elinde arpa
Kendinden önce düşünür rüsülü erkemi
Güneş sanılır uzaktan baktıkça
Dayanamaz göz bakmaya
Kör olan göz açıldı sağır kulak duydu
Dünya sıkıntısı binen boğaz
Söyledi hakkın kelimeyi şahadeti
Tevhid le tutuldu oruç kılındı namaz
Eller semaya kaldı tüm Müslümanlar rabbi alaya yalvardı
Kaab pişmanlıkla resulun önünde diz çöküp kala kaldı
Ve
Yüreğin sıkışmasıyla haykırdı
Eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resulühü"
Allah'tan başka ilah olmadığına, ikinci kısmında ise Hz. Muhammed'in (sav) Allah'ın kulu ve rasulü olduğuna tanıklık ederim dedi