Karanlıklar içinde dünyam,
Kaybetmişim aklımı, fikrimi,
Kurtarılmayı bekliyorum bu zindandan,
Kalmamış sabrım, sevgim...
Kanımı dökenleri dost bilmişim,
Kardeşim sanmışım yüzüme gülenleri,
Kahpe dünyanın gülen yüzüne aldanmışım,
Kötülük denizinde yılanlara sarılmışım,
Kalbimi iyiliğe kaptırmışım,
Küsmüşüm geleceğe, hayallere,
Kulu olmuşum umutsuzluğumun,
Karlar beyazlatmaz olmuş yürekleri,
Kalk kalbim kalk!
Kaçalım karanlık kentten!
Kayıt Tarihi : 3.6.2013 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şerif Karakoç](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/03/ka-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!