K-Zone Kafe Şiiri - Ömer Dalman

Metrocity’deki K-Zone Kafe’ye genelde yalnız gelirim.
daha zevkli oluyor...

bir yandan kafedeki trafiği izlemek
karşımda benimle oturan biriyle konuşup, bakışmaktansa
“oranın kendisi” olmak...

gelen-giden müşterileri biraz da ora’nın gözünden incelemek
neler istediklerine, hallerine tavırlarına dikkat etmek
güzel bacaklı, hamur tenli bayanlar varsa
şöyle bir süzmek
onları zevk hafızama kaydetmek...
Kalkarlarken bahşiş bıraktılar mı
garsonlar arkalarından bakarlarken memnunlar mı
izlemek...

masalar boşalmışsa eğer
yine de sıkılmadan
kafenin o kimsesizliğinde bir yaşam belirtisi olmak...
müşterisizken
meydanın garsonlara kaldığını görmek
herşeye rağmen orada takılmaya 1 saat daha devam etmek
bir yandan puromu pofpoflarken
bir yandan sipariş ettiğim
ince cam-genis çanak kadehteki
Fransız şarabını yudumlamak...

hepsi de ne güzel...

etrafta bol insan varmış, yokmuş bana ne? !
ben bakarım keyfime
yaşarım saatlerimi
şarabım azalır, kadehin dibine dayanır
purom elimi yakacak kadar ufalır
ve o zaman kalkar giderim...

(Temmuz 2005)