K u m s a l d a Şiiri - Necdet Arslan

Suya atıyorum taşı
Önce ufacık bir nokta sonra birbirini yutan halkalar
Ve birden sen oluveren deniz…

Kolunda sarı boncuklarla bezeli bilezik
Boynunda lacivert bir zincir zarif incecik…
Ne güzel gülümsüyorsun öyle.
Gidiyorum,diyorum sana duymuyorsun

Birden bozuluyor düş
Kımıl kımıl ediyor sular
Kayboluyorsun…

Seni yüreğimde taşımak
Sende ıslanmak sende kurumak
Ne güzel.

Yollara düşüyorum boydan boya dolaşıyorum koca kenti
Sanki biraz önde yürüyorsun tanıyorum adımlarını
Sağı solu tarıyor gözlerim kokunun geldiği bahçeleri

Bazen bir dala uzanıp
Bir kayısıyı koparıyorum
Sen oluyor birden
Damağımda ballanıyorsun..

Yanımda oluyorsun bir dolmuşta giderken
Dizim dizine dokunurken İkide bir gülümsüyorsun
İçimde bir kışkırtıcılığın baş döndürücü kokusu…
Geç kalınmış bir zamanı yine arzuluyorum
Anlıyorsun.

Bazı geceler seni bir şezlonga uzanmış
Dalgın dalgın sallanırken görüyorum.
Koşup geliyorum yanına
Ürpertiler içinde kumsalın yıldızların dokunuşların tadına varırken
Ferah esintileri süzen siyahı saçlarını örüyorum.
Alnın ateş gibi yanıyorsun.

Omuzlarına tutunarak birlikte koşuyoruz ötelere
Ayak izlerimizi ve terlerimizi bırakarak sere serpe uzanıyoruz yerlere…
Aşk bitmeyen bir leyladır diyor sanki gözlerin
Susarak anlatıyorsun.

Yanı başımızdan havalanan kuşlar
Adlarımızı taşıyorlar bilmediğimiz sonsuzluklara…
Mutluluğun resmini birlikte nakışlarken kumlara
Ay düşüyor deniz feneri gözlerine
Yanıp söndükçe parlıyorsun…

otuzağustosikibinonaltı
.