Anne karnındayken umutlar arttı,
Gelişme ortamı doktor bey tarttı,
Dünyaya gelince kıyafet örttü,
Mutluluk sağlardık bizler küçükken.
Kardeşi,kardeşten kıskanıyorduk,
Yaramazlık yapıp, uslanıyorduk,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
