Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gün ola, harman ola...
Yüreğine sağlık. Ağıt gibi ağıt.
Selam ve dua ile.
Gelir koçyiğitler dağlardan iner.........
Gün gelir hesaplar tersine döner........
İcazet alanlar gitsin de bakın...........
Zaliminde kat kat işığı söner..........
Bir damla can idim, dinle be anam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum
Kınalı kuzundan, emanet sunam
Derdime yanmayın ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda anamın boynu büküldü.
Bütün Şehitlerimize Allahtan Rahmet Diliyorum. Hepimizin Başısağolsun.
Çok teşekkürler hocam bu muhteşem şiiri yazdığınız için, ellerinizden öperim.tam puan.Saygılarımla.- Berkay Kur.
Çorumlu babayı izleyenler unutmasın:' Oğlum vatana borçlu kalmasın kalan görevini ben tamamlayacağım' diye Askerlik şubesine gitmişti. Bu yürek oldukça analar ağlayarak teröristi sevindirmeyecektir.
Bir damla can idim, dinle be anam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Kınalı kuzundan, emanet sunam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
KALEMİN VAR OLSUN OSMAN ABİ. YÜREĞİM AĞLADI .İNŞALLAH ŞEHİTLERİMİZİN KANI YERDE KALMAYACAK .KUTLARIM YÜREĞİNİZİ
'bayramda anamin böynu büküldü'
hic bir vicdan sahibi bu hüzün veren dizelere gözyasi dökmeden duramaz...
kimin gözyaslari yanaklarindan süzülür sehit topragina
kimin ki icine...
Allah,tan rahmet diliyorum
dularimla
Bir damla can idim, dinle be anam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Kınalı kuzundan, emanet sunam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda anamın boynu büküldü.
Ayca yüzlüm, yine düşe dalmıştı
Gördüğü rüyayla, selam salmıştı
Mektubunda damla izi kalmıştı
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Hüzün içeren şiiriniz yüreğimi dağladı inanın. gerçekleri güzel yansıtmışsınız mısralara. Yüreğinize ve kaleminize sağlık.Saygılar.
Başka söz mü
bıraktınız, bir anne olarak diyecek bir şey bulamıyorum, sadece tıkandım.. .
Şırnak Kırsalında Döküldü Kanım
Şırnak Kırsalında Kanım Döküldü
Bir damla can idim, dinle be anam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Kınalı kuzundan, emanet sunam
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda anamın boynu büküldü.
Ayca yüzlüm, yine düşe dalmıştı
Gördüğü rüyayla, selam salmıştı
Mektubunda damla izi kalmıştı
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda ceylanın boynu büküldü.
Damarında atan, soylu kanındım
Evinin direği, bir tek canındım
Adının devamı, Asker Han’ındım
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda babamın boynu büküldü.
Düşman pusudaymış, bir anlık oldu
Alınca kurşunu, gül benzim soldu
Delinen bağrıma, ılık kan doldu
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda yetimin boynu büküldü.
12.10.2007
O.ÖCAL
Osman Öcal
**************
DUYARLI YÜREĞE SELAM OLSUN .. TAM PUAN .
BUGÜN YİNE ŞEHİT VERDİK:(( BU TOPRAKLAR BU VATAN BU BAYRAK İÇİN . YÜREĞİM YANIYOR YİNE ONLAR HEPİMİZİN MEHMEDİ ..:((
HEPİMİZİN KINALI KUZUSU ..
VATAN SAĞOLSUN MEKANLARI CENNET OLSUN .. RABBİM AİLELERİNE SABIR VERSİN DEMEKDEN BAŞKA BİŞEY YAPAMIYORUZ ..
TERÖR DENEN BELA BİTMEDİĞİ SÜRECE BU YÜREK YANACAK .. :((
KANLARI YERDE KALMAYACAK BUNUN HESABINI VERECEK İTİN DÖLLERİ ..
RAHAT UYU ŞEHİDİM GÖZÜN ARKADA KALMASIN .. !
Kardeşim yüreğine sağlık ve gene başımız sağ olsun.
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta