Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kardeşim önce bütün şehitlerimize Allahtan rahmet niyaz ediyorum.Sonrada çok güzel şiire katkıda bulunan kardeşleriminen güzel şiiri kutluyorum.Şehitlerimzin mekanı cennet olsun.Bugün layık olamadığımız için hepsinden ayrı ayrı özür diliyorum.10 puan ve saygı sunarım.selamlar
Öncelikle sizi duyarlılığınız için kutluyorum.
sonraşehadet şerbetini içen bütün evlatlarımıza rahmet diliyorum Yüce Rabbimden..
BURSA'lı şehit evladımızın cenaze törenind ebelki 70 binden fazla kişi vardı Ulu Cami'ninetrafında. Bursa böyle bir hınç görmemişti belki hayatında..
Samet oğlumuzu saltanat arabasında teslim ederken cennetlere herkesin ama hepimizin dilinden gönlünden dökülenler aynıydı..
ZİRA ZULMÜN BİR TEK MİLLETİ VARDI HASMIMIZ OLAN, ONUN ADI DA KÜFÜRDÜ..
ve o gün gözyaşlarımızla hep beraber yazdık aşağıdaki şiiri:
---- Bu Hesap Görülecek / Defterin Dürülecek
.
Zalimin dik alası sen kalleşler tahtısın,
Şehit evlatlarımın sanma kara bahtısın,
Beşikteki bebeğin intikamı ahtısın,
Hesabın görülecek bunu sakın unutma!
Sen beni iyi belle hem Türk hem Müslümanım,
Sanma hep sızlayacak şimdi sızlayan yanım,
Damarımda kalmamış olsa tek damla kanım,
Defterin dürülecek bunu sakın unutma!
Kahpe soylu it dölü nankörlükte rakipsiz,
Sanma soyum kalacak ardın sıra takipsiz,
Sabrım sonsuz değildir azmış, kudurmuş, ipsiz,
Hesabın görülecek bunu sakın unutma!
Alçak patronlarından aldığın kirli bahşiş,
Yanına kalır sanma yaptığın bu şerli iş,
Akıl verenin çoktur yahudi soylu keşiş,
Defterin dürülecek bunu sakın unutma!
Millet bile değilsin ilkel kocamış eşek,
Ruhunu şeytan almış ermeni dostu köçek,
Moskof’tan arta kalan dağda işekli döşek,
Hesabın görülecek bunu sakın unutma!
Analar ağlamasın burulmasın gül eşler,
Sana değil ırkıma doğacak şen güneşler,
Kuzgunlara kalacak toprak yerine leşler,
Defterin dürülecek bunu sakın unutma!
Kınalı kuzuların değilsin sen eyvahı,
Doğmamış yetimlerin olmayacaksın ahı,
Bekleyen babaların çok yakındır sabahı,
Hesabın görülecek bunu sakın unutma!
Feryatlar çığ olacak sökülen ciğerinden,
Ses verecek ecdadım kutlanmış seferinden,
Dirilecek bin Kürşad bir Mehmetin yerinden,
Defterin dürülecek bunu sakın unutma!
Sevim Yakıcı
ALLAH SONUMUZU HAYIR EYLESİN
Mükemmel bir şiir. Yüreğimiz yaralıydı, iyice yaralandı..Bu şiirler beni çok etkilediğinden pek okumak istemiyorum. Ama okumadan da edemiyorum. Tam puan..Millemizin başı sağolsun..Mekanları cennet olsun...
Kutlarım..
Selam ve dualarımla..
Kardeş kurşunuymuş kaderim benim,
Keşke birkez daha sizi görseydim,
Yaratandan size zaten emanet idim,
Emanetin sahibi Hak'la birlikteyim,
Dert etme anam babam rahattır yerim,
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda yetimin boynu büküldü.
Kaleminiz daim olsun,
Saygılarımla,
Duyarlı yüreğinize sağlık.
ALLAH RAHMET EYLESİN BAŞIMIZ SAĞ
OLSUN,YÜREĞİMİZ LİME LİME
ŞİİRDE GÜZEL DİLE GETİRMİŞSİNİZ
SELAMLARIMLA
Degerli dost,bu güzel şiirin şu anda radyo ozan gurubu radyolarında canlı olarak okunuyor.15,000dinleyeci kitlesine ulaştı.kalemine ve yüreğine sağlık.kutluyorum seni. saygılarımla.
Radyo ozan.nl tadyolar yönecisi ve sorumlusu EROL SAGUN.
Düşman pusudaymış, bir anlık oldu
Alınca kurşunu, gül benzim soldu
Delinen bağrıma, ılık kan doldu
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda yetimin boynu büküldü.
YÜREĞİMİZ YANDI YANIYOR. RUHLARI ŞAD OLSUN. TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM ÜSTAD. SAYGILAR...
Düşman pusudaymış, bir anlık oldu
Alınca kurşunu, gül benzim soldu
Delinen bağrıma, ılık kan doldu
Derdime yanmayın, ben şehit oldum.
Şırnak kırsalında kanım döküldü;
Bayramda yetimin boynu büküldü.
Derler ya hani, kanlar yerde kalmayacak... Gerçekten kalmasın bu dökülen kanlar yerde... Üstad, kabaran yüreklerimize ses olan anlamlı dizeleriniz var olsun...
Dualarımla...
RABBİM CÜMLESİNE RAHMET EYLESİN.
BİZİM EVDEN BİR BAŞKA BAKIŞ:
Kanımız Bu Kadar Ucuz Mu Bizim?
Benim oğlum asker Uludere’de
Zenginin çocuğu acep nerede
Şımarıklar gitse ah bir kere de
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
Piyadeden Ahmet komando Cahit
Teskereye bir gün kalırken şehit
Adaletiniz yok Yaradan şahit
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
Bu vatan sadece bizlere yar mı
Oğlumun yanında varlıklı var mı
Bürokrat siyasi bilmem duyar mı
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
Çalmayan çırpmayan şerefli kulduk
Paylaşım denince sonuncu olduk
Cephede yoksunuz şaşırıp kaldık
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
Bizimkiler dağda puştla dalaştı
Sizinkiler disko disko dolaştı
Alnınıza kara leke bulaştı
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
MAVİŞ’im bu vatan bizimse eğer
Sizler bize göre yabancı değer
Bizimkiler size kurbanmış meğer
Kanımız bu kadar ucuz mu bizim
Gülay Oğuztürk
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta