“üzerine kum serpiştirilmiş bulutlar,
en çok kendini yağar fırtınasız günlerde.”
neden söyler bir insan bunu,
kime söyler kimsesi yokken?
sen benim susuzluğumsun işte böyle,
kimseye görünemem,
sen orada kimsesizken..
kuşların alıcılığını alır,
iç cebine koyarım,
saçlarından örülmüş kefenimin.
sen ki koparıp ısırgan dişlerinle ruhumu,
kördüğümleri değil misin
kanadı kırık ellerimin?
Kayıt Tarihi : 30.5.2012 17:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!