'K'ömür Şiiri - Behçet Gülenay

- Cennet bugün çok kalabalık yanıyor Soma
Yüreğimde grizular patlıyor k/ömür karın yarama-

Somalı madenci benim ekmeği kömür kokan
Azığında somun ekmeği ve yeşil soğan
Sefer tasında ekşimiş yoğurt
Gitmek var dönmek ya nasip

Sedyeler kirlenmesin diye geçebilirim kendimden
Gün biter gözlerine karşılık vermeye gelmeyebilirim
Uykusuz geceler bırakırım ardımda, beklemekten soğumuş yemekler
Sevmeye doyamadığım çocuklarımızın yükü kalır omuzlarında

Küçük bir boşluktan soluyorum hayatı
Kızımı, oğlumu ve de seni sevgili
Ne gecem belli ne de gündüzüm, vardı ya sana sözüm
Mavi bakışlarına bir daha değmese de gözüm

Ve ömrüm olsa da tam bir asır
Geçmem helalinden rızkın, ellerim tutsun nasır
Helalinden kazanmak için aşı
Devrilir üstüme musalla taşı

Deme, hayat mı bu kara bir kuyu
Yolumu gözleme dilinde dua, uyu
Dökmeden sevgili şu gözün yaşı
Göğsüme koyabilir misin başı

Kömür boya, yürekler bir tuval
Sallar kazmayı madenci, son bir çuval
Kazmayı vura vura geçiyor ömür
Vurdukça daha da çoğalıyor kara kömür

Soluyorum karbon monoksiti yudum yudum
Her sallayışta kazmayı tükeniyor umudum
Daha fazla kasaları doldurmak için patron
Eğer eve dönmezse işçi kazadır pardon

Kaderimde var bu kara yazı
Bir ömür solarım zehirli gazı
Benimle yaşayabilir misin sevgili
Demeden çoğu, azı

Maden ocağında insan, nefesiyle yaşar kardeşinin
En zor kuyuları aşar, hasretiyle eşinin
Her yer kıyamet, yok geçecek sırat
İşte Soma’da böyledir hayat

Bak, madenci bugün yine evine dönmedi
Bekleyenin yüreğinde ataş sönmedi
Yanacak diye yaktı kömür
Gözyaşı olup aktı bir ömür

Ölüm çizmelerimde taşıdığım iki ayak
Kavuşmak öyle derin öyle uzak
Evde yüreği kaygılı bir kadın
Kurtarılanlar içinde yok adım

Ben kömür s/oluyorum
Bir ömür sobalar yansın diye…
Şu sobada yanan kömür gibi
Benimle k/ömür olup yanabilir misin sevgili

Behçet GÜLENAY