Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tutulası gizlilik, gönüllere aşikâr
Serpilirse şaşmayın, dallanandır o kişi.
Aldığını satan kul bilmesin ziyanı kâr,
Sarsılmayan güveni kullanandır o kişi.
Açılma her dostuna onun da dostu vardır,
Laf büyürse giderek hedeflenen çıkardır.
Menfaat gözetenin kaybettiği vakardır,
Yitirirse onuru yollanandır o kişi.
Yaşam sayılı gündür, geçsin dilerse vahsız
Kadim dostu kaldırır, taşır yükünü ahsız.
Garip bir kuş misali kaldığında penahsız,
Yanaştığı limanda kollanandır o kişi
Okyanus yüreklidir canı ciğer dost olan,
Ne sır satar dostuna ne ilave bir yalan,
Yâd ile yaşamaktır ondan geriye kalan,
Yarenler dergâhında ballanandır o kişi.
Vuslatî sır saklanır akar sonsuz âleme,
Hâli perişan gönül rezildir dü-âleme,
Anlamıyorsan eğer zulüm etme kaleme,
İlmek atıp ömrüne sallanandır o kişi.
********
BU ESERİN SAHİBİ DOST YÜREĞİ KUTLUYORUM.İYİ Kİ VARSINIZ...TAM PUAN.TEBRİKLER...
Sevgili Öcal
Şiiriniz zaten derece almış her zamanki gibi. İsmiyle müsemma, HARİKA bir 7+7. Gönül sayfamdan 10
Okyanus yüreklidir canı ciğer dost olan,
Ne sır satar dostuna ne ilave bir yalan,
Yâd ile yaşamaktır ondan geriye kalan,
Yarenler dergâhında ballanandır o kişi.
Dudaklarınızdan tebessüm, gönlünüzden ilham, artsın eksilmesin.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Okyanus Yürekli Dost
Okyanus Yürekli Dost
Tutulası gizlilik, gönüllere aşikâr
Serpilirse şaşmayın, dallanandır o kişi.
Aldığını satan kul bilmesin ziyanı kâr,
Sarsılmayan güveni kullanandır o kişi.
Açılma her dostuna onun da dostu vardır,
Laf büyürse giderek hedeflenen çıkardır.
Menfaat gözetenin kaybettiği vakardır,
Yitirirse onuru yollanandır o kişi.
Yaşam sayılı gündür, geçsin dilerse vahsız
Kadim dostu kaldırır, taşır yükünü ahsız.
Garip bir kuş misali kaldığında penahsız,
Yanaştığı limanda kollanandır o kişi
Okyanus yüreklidir canı ciğer dost olan,
Ne sır satar dostuna ne ilave bir yalan,
Yâd ile yaşamaktır ondan geriye kalan,
Yarenler dergâhında ballanandır o kişi.
Sır dediğin saklanır akar sonsuz âleme,
Hâli perişan gönül rezildir dü-âleme,
Anlamıyorsan eğer zulüm etme kaleme,
İlmek atıp ömrüne sallanandır o kişi.
16.03.2008
Osman Öcal
Gerçek dostsan sevgiyi bağrına koy,
İnsan ayırma sakın sorma sop soy,
Biraz zahmet çekince deme oy oy,
Böyle olursan ben sana dost derim.
+++++
Nice garipler var belki aç yatar,
Tenceresinde aş yok oruç tutar,
Kalbinde sevgisi var onu satar,
Yardımı seversen sana dost derim....feyzullah evcil
Osman Öcal
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
--------------------
Bu şiirin hikayesi:
Ankara Rüzgarı Grubunun Mart ayı hece yarışmasında Ekrem YALBUZ üsdadın şiiri ile üçüncülüğü paylaşmıştır.
ELAZI'A SES OL GRUBUNDAN el_aziz_23 RUMUZLU ÜYEMİZE TEŞEKKÜR EDERİM ESİN KAYNAĞIM OLDULAR.
Su, kendine sırdaş arıyordu. Önce buluta verdi sırrını.
Ağır geldi sır buluta. Sağanak sağanak döktü suyun tüm sırlarını.
Sonra göle gitti su. Ona anlattı derdini. Bu arada bulut suyun
sırrını yağmur yapıp, dolu yapıp, kar yapıp savurduğu için, zaman
zaman taşıyordu göl ve çıkıyordu suyun sırrı iyice açığa.
Sonra nehre verdi su sırrını. Nehir de aldı suyun sırrını çekti
gitti.
Dereye verdi. Dere biraz daha yavaş olsa da nehirden, o da götürdü
suyun sırrını bir başka bilinmeze…
Çağlayanlar, şelaleler, akarsular… Hepsi kayboluyordu bir anda.
Sonra bir gün su takip etti dereyi. Dereye okyanusa kavuşunca fark
etti su, bütün sırlarının akarsularla, çağlayanlarla,
ırmaklarla…okyanusa taşındığını.
Karar verdi su. Sırrını okyanusa verecekti. Öyle de yaptı zaten.
Tüm sırlarını okyanusa verdi. Artık suyun sırrını okyanustan
başkası bilmiyordu. Ne taştı okyanus, ne bir başkasına taşıdı
suyun sırrını, ne de kurudu….
Geçenlerde karşılaştık suyla. Bir bardaktaydı. Suskundu.
Çok uğraştım konuşturamadım.
Ben tam giderken ” Dur! ” dedi su. Durdum!
” Okyanus yürekli dostlar bulmadan sakın konuşma!
Taşıyamazlar, kaldıramazlar senin yükünü, canını yakarlar,
utandırırlar….” dedi.
Çevrenizde hep 'okyanus yürekli' dostlarınızın olması dileğimle…..
*****
Teşekkürler Okyanus Yürekli Dost çok güzel çok anlamlı bir şiir eyvallah .. Çok beğendim maalesef çevremizde çok az kaldı ..ama olnaları en azından kaybetmemek dileği ile dileyeyeim ben de .. var olanın kıymetini bilelim ..
Selam ve dua ile tam puan
^^Okyanus yürekli dost güzel bir sıfat her daim bu dostlarla karşılaşırsınız inşallah ..Tebrikler Selamlar güzel anlatım.^^
Tebrikler. Dost yürekli dost.
Okyanus yüreklidir canı ciğer dost olan,
Ne sır satar dostuna ne ilave bir yalan,
Yâd ile yaşamaktır ondan geriye kalan,
Yarenler dergâhında ballanandır o kişi.
Sır dediğin saklanır akar sonsuz âleme,
Hâli perişan gönül rezildir dü-âleme,
Anlamıyorsan eğer zulüm etme kaleme,
İlmek atıp ömrüne sallanandır o kişi
Çok güzel bir çalışma. Kutluyorum hem dereceye girmiş olmanızdan dolayı hemde bu kadar güzel dilzeri bizlerle paylaşmanızdan dolayı
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Saygılar yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
Güzel çalışmalar yapmanızı daim diliyorum
Yüreğinize güller uçuşsun
Okyanus yüreklidir canı ciğer dost olan,
Ne sır satar dostuna ne ilave bir yalan,
Bir dostta aranması gereken herşey var bu iki dizede. Tebrikler.
yüreğine sağlık can dost.
İki dörtlükte garip evcilin dostluk tohumu şiirinden
**dostluk tohumu**
Gerçek dostsan sevgiyi bağrına koy,
İnsan ayırma sakın sorma sop soy,
Biraz zahmet çekince deme oy oy,
Böyle olursan ben sana dost derim.
+++++
Nice garipler var belki aç yatar,
Tenceresinde aş yok oruç tutar,
Kalbinde sevgisi var onu satar,
Yardımı seversen sana dost derim.
saygılar sevgiler dost kardeşim
feyzullah evcil
Çok güzel bir duygu yoğunluğu okudum yüreğin özlemini samimiyetini ve hümanist olması gereken duyguların yürekten taşmasını okudum çok güzel ve çok duygusaldı kutlarım duygu dolu sevecen yüreği.. selam ve saygı ile ...
Bu şiir ile ilgili 55 tane yorum bulunmakta