K ö p r ü Şiiri - İnci İnceer

Kusursuz zıtlıklar arasına kurulmuş bir köprüdür hayat
Uzunluğu ömrümüze eş

İyinin karşısında kötü, güzelin çirkin
Yaşam ve ölüm
Erkekle kadın, arifle avam
Uzunla kısa, ak ile kara
Zengin fukara

Bahardır bekleyen kışın bağrında
Saymayı sürdürürsem daha onlarca
Her biri diğerinin varlığını
Farkını koyar ortaya

Biz ne yandayız / ne kadarız
Bu kusursuz döngüden nasıl ilham alırız
Ki
Gelmiyor bir araya, iki yakamız

Akşam
Sır gibi
perde perde iniyor günün üstüne
Gökyüzünü seyrediyorum
Dev bir tuvali seyreder gibi hayretle
Nasıl örtüyor siyah bir tül gibi diyorum, güneşe nispet
Yoksulluğun, yoksunluğun, mutsuzluğun üzerini gizlice
Gece böyle sürüyor hükmünü üstümüzde, keyfince
Korkma diyor,
gülümse zirvelerime
Çünkü umut
Benim doruğa çıktığım yerde…

Dönüyor eteğinde vecd ile seyyareler
Koynunda yıldızların sultanı ay
Sessiz ve şikâyetsiz yağarken üstüne binlercesi
Kayıveriyor ansızın kimileri
lakin
Biri var ki
Işığına, duruşuna yandığım
Kendime seçtiğim
O yıldız
Bir nebze kaymıyor çizgisinden
Çevirmiyor yüzünü hiç, baktığı yönden
Ne zaman yüzümü göğe çevirsem
Şaşar aklım
Dil olur azalarım mavinin görkeminden

Güneş diyorum,
Çamur atsan iz tutmayan aydınlık
Aheste savurup saçlarını, dönmeseydi yüzünü güne
Bilir miydi varlığının heybetini gece

Her şeye rağmen akan
Tükenene sırat
Yüzeni ummana taşıyan Fırat
Yaş ve kuru, orman ya da su
Allı yeşilli ırmaklar dolusu coşku
Peygamberler diyarı
Ahmed-i Hani’nin ilhamı Dicle
Hepsi denize koşar kan ter içinde

/ Damlaya sordum; nedir diye hayalin
Dedi ki
Sahrayı göze aldım, ummana düşmek için /

Şimdi sureti insana nasıl derim
Gözümde yok, damla kadar değerin

30.06.2010